7 toonaangevende technologiebedrijven maken bijna 30% uit van de S&P 500. En vertegenwoordigen 20% van de winstgroei. Sommigen maken de vergelijking met de dotcom bubbel eind jaren 1990. En dan gaan er alarmbellen af! Maar, is een sectordominantie zo uitzonderlijk in de geschiedenis?
In het verleden is gebleken dat het rendement van een index of beurs altijd wordt gedreven door een handvol aandelen. De overgrote meerderheid van de bedrijven in een index draagt heel weinig bij tot de prestatie. Net zoals in de VS zijn 7 bedrijven in de Duitse DAX index verantwoordelijk voor 92% van het rendement tijdens het eerste halfjaar van 2024.
De geschiedenis leert ons dat sectorconcentraties normaal zijn, en zelfs nog meer dan nu. Op het einde van de 19de eeuw maakte de transportsector (vooral spoorwegbedrijven) 70% uit van de totale marktkapitalisatie in de VS. Bijna 2x zoveel als de technologiesector vandaag. In het midden van vorige eeuw was de energiesector dan weer even dominant als technologie vandaag.
Zelfs op regionaal vlak is de sterke weging van de VS in de wereldwijde financiële markten niet abnormaal. In de jaren '70 was het aandeel van de Verenigde Staten nog hoger dan vandaag en eind jaren '80 vertegenwoordigde Japan zelfs bijna 50% in de wereldwijde indexen.
Op zich is de sterke concentratie van een sector of land/regio niet zorgwekkend, zolang de winstgroei hoog blijft. Maar, vanuit risicoperspectief is het wel aangewezen om een te sterke concentratie te vermijden en slim te diversifiëren.
Investmentofficer.be - maart 2025
Eeuwenlang is goud een belangrijk onderdeel van het monetair systeem. Tussen de jaren ’70 en eind jaren ’90 verkochten veel centrale banken hun goudreserves. De laatste 20 jaar echter zien we een toename in de goudaankopen door de focus op financiële stabiliteit, inflatie en diversificatie. Maar, als de geschiedenis zich herhaalt en centrale banken verkopen opnieuw goud door de stijgende overheidsuitgaven, dan komt de goudprijs in de toekomst onder druk.
De tijdloze glans van goud betekent al lang meer dan alleen maar luxe - het belichaamt blijvende rijkdomen onwrikbare stabiliteit. Door de geschiedenis heen heeft dit stralende metaal gediend als een betrouwbare opslagplaats van waarde, een betrouwbare indekking tegen inflatie en een veilige haven wanneer economische stormen woeden. In elk tijdperk, van oude koninkrijken tot moderne economieën, heeft de glans van goudinvesteerders en gewone mensen gerustgesteld, als een standvastig symbool van welvaart en een baken van veiligheid in onzekere tijden.
In de afgelopen jaren heeft de rol van goud in het wereldwijde financiële systeem een opleving gekend, met centrale banken die opnieuw grote hoeveelheden goud kopen. Deze trend wordt deels gedreven door toenemende geopolitieke spanningen, economische volatiliteiten een verlangen naar financiële zekerheid. Tegelijkertijd heroverwegen sommige landen hun goudreserves, met België als één van de landen die onlangs het idee hebben geopperd om een deel van hun reserves te verkopen, om defensie-uitgaven te financieren.
Een heropleving van de interesse door centrale banken
De beslissing van centrale banken om goud te kopen is niet helemaal nieuw. Eeuwenlang was goud een belangrijk onderdeel van het monetaire systeem, maar het belang ervan nam af na de ineenstorting van het Bretton Woods-systeem in de jaren ‘70. Na het einde van de goudstandaard verkochten veel centrale banken hun goudreserves en werd het edelmetaal grotendeels gedegradeerd tot handelswaar in plaats van een centraal onderdeel van het monetaire beleid.
In de afgelopen tweedecennia hebben centrale banken over de hele wereld hun goudaankopen echter verhoogd. Deze opleving kan worden toegeschreven aan verschillende factoren, waaronder:
1. Geopolitieke spanningen: met de aanhoudende oorlog in Oekraïne, spanningen tussen het Westen en Rusland en toenemende zorgen over de Chinese invloed, hebben veel centrale banken de veiligheid en zekerheid gezocht die goud biedt.
2. Diversificatie van reserves: landen willen hun deviezenreserves diversifiëren om de risico's te beperken die verbonden zijn aan de afhankelijkheid van de Amerikaanse dollar.
3. Afdekking tegen inflatie: goud wordt traditioneel gezien als een afdekking tegen inflatie, waardoor het een aantrekkelijke optie is voor centrale banken die hun economieën willen beschermen.
4. Financiële stabiliteit: centrale banken maken zich steeds meer zorgen over de stabiliteit van het wereldwijde financiële systeem. Met de opkomst van digitale valuta's, de instabiliteit van bepaalde financiële instellingen en wereldwijd stijgende schuldniveaus, zijn veel centrale banken op zoek naar diversificatie in tastbare activa zoals goud, dat niet onderhevig is aan dezelfde risico's als fiatvaluta's.
Sinds 2020 hebben centrale banken een consistente en groeiende interesse in goud getoond. In 2024 voegden centrale banken netto 1.045 ton goud toe, wat het derde opeenvolgende jaar met meer dan 1.000 ton aankopen markeert. Opmerkelijke kopers waren Polen en de Reserve Bank of India. Andere opkomende markten zoals Turkije, Hongarije en Servië verhoogden eveneens hun goudreserves. De People's Bank of China voegde44 ton toe. Voor opkomende markten is goud een middel om de afhankelijkheid van de Amerikaanse dollar te verminderen en de risico's van door het Westen gedomineerd financiële systeem te beperken.
België heeft niet de grootste goudreserves van Europa, met ongeveer 227 ton goud in de kluizen van de centrale bank. Deze reserve is ongeveer 20 miljard euro waard. Waar is dat goud? Er wordt geschat dat minder dan 10% van het goud in België ligt opgeslagen.
De belangrijkste verkoop van goud door België vond plaats in de periode 1989-1998. In deze periode beschouwde België, net als veel andere landen, goud als minder essentieel voorzijn monetaire systeem en koos het ervoor om een deel van zijn goudreserves te liquideren. Deze verkopen maakten deel uit van een bredere trend in de jaren1980 en 1990, toen centrale banken hun goudreserves probeerden te verminderen ten gunste van staatsobligaties en vreemde valuta. België verkocht ongeveer1.000 ton van zijn goudreserves, wat overeenkomt met bijna $100 miljard tegen de huidige prijzen. In 2005 verkocht ons land een kleiner deel van zijn reserves om een begrotingstekort aan te vullen. Europese centrale banken warende meest actieve verkopers van goud van de jaren 1980 tot begin 2000, gedreven door de Central Bank Gold Agreement (CBGA) en de verschuiving weg van door goud gedekte valuta's.
Komen centrale banken opnieuw in de verleiding om goud te verkopen?
We zijn 20 jaar later en België overweegt opnieuw om een deel van zijn goudreserves te verkopen. Deze beslissing is grotendeels ingegeven door de groeiende defensie-uitgaven van ons land in het kielzog van de toegenomen bezorgdheid over de veiligheid in de wereld.
In de afgelopen driedecennia heeft de Bundesbank echter haar goudreserves grotendeels bewaard en veel goud dat in het buitenland was opgeslagen gerepatrieerd. Een groot deel van het Duitse goud was tijdens de Koude Oorlog opgeslagen in New York, Londen en Parijs, maar sinds 2013 heeft Duitsland een initiatief genomen om aanzienlijke hoeveelheden goud terug te brengen naar Frankfurt.
Hoewel de Italiaanse regering en centrale bank niet de reputatie hebben de meest gedisciplineerde financiële spelers te zijn, hebben ze de afgelopen 50 jaar ook geensignificante delen van hun goudreserves verkocht en politieke leiders hebben met regelmaat de waarde van goud benadrukt als een verdedigingsmechanismetijdens economische uitdagingen.
De meest opvallende europese verkopers in die periode waren het Verenigd Koninkrijk met 400 ton, Nederland met 1100 ton, Zwitserland met 1300 ton en België.
Zal de geschiedenis zich herhalen? Volgens het verdrag betreffende de werking van de Europese Unie mag een regering een centrale bank niet dwingen om goud te verkopen. Een centrale bank kan wel zelf dit initiatief nemen. Maar in 2019 stelde de ECB in een advies over de Italiaanse goudreserve dat een overdracht van goud van decentrale bank naar de staat in strijd is met Europese wetgeving.
Indien meer landen het voorbeeld van België volgen om een deel van de goudreserves te verkopen, dan kan de goudprijs onder druk komen te staan.
Dit is de visie van de meest toonaangevende wereldwijde asset managers: ABN Amro, Amundi, BlackRock, Deutsche Bank, Fidelity, JPMorgan, Pictet, Pimco en Schroders.
Benieuwd hoe Toward u kan begeleiden in de samenstelling van de portefeuille in functie van de markt- en economische vooruitzichten?
Wilt u onze inzichten maandelijks in uw mailbox ontvangen? Abonneer u dan nu op onze 2 nieuwsbrieven. Interessant leesvoer verzekerd!
Toward Smart Portfolios geeft u diepere inzichten in de marktomstandigheden en wat dit betekent voor de samenstelling van een portefeuille. → voorbeeld
Toward Smart ETF’s geeft u de meest recente ETF-inzichten en is uniek op de Belgische markt. → voorbeeld
Interesse om een opleiding of infosessie te volgen over de markten?
